Η ενδομητρίωση, συχνή και καλοήθης πάθηση, απαντάται σε γυναίκες της αναπαραγωγικής ηλικίας. Όταν το ενδομήτριο (ο εσωτερικός βλεννογόνος χιτώνας της μήτρας) βρίσκεται εκτός της μήτρας, π.χ. στο περιτόναιο της ελάσσονος πυέλου ή στις ωοθήκες τότε μιλάμε για ενδομητρίωση.
ΑΙΤΙΕΣ:
Δεν υπάρχει σαφής αιτιολογία για τη νόσο. Διάφορες θεωρίες διατυπώθηκαν μέχρι σήμερα καμία όμως δεν εξηγεί πλήρως την εμφάνιση και εξέλιξη της νόσου.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΛΟΓΙΑ:
Ποικίλλουν και διαφοροποιούνται σε κάθε ασθενή τόσο στον χαρακτήρα όσο και στην ένταση. Κυρίαρχο σύμπτωμα είναι ο ισχυρός πόνος κατά την περίοδο. Άλλα δυνητικά συμπτώματα είναι ο πόνος κατά την σεξουαλική επαφή, το χρόνιο κοιλιακό άλγος, και σπανιότερα ο πόνος κατά την ούρηση ή την αφόδευσή. Είναι δυνατό να εμφανιστεί τέλος υπογονιμότητα, όταν η ενδομητρίωσή βρίσκεται στις σάλπιγγες.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ:
Με την κλινική γυναικολογική εξέταση και με τον υπέρηχο ξεκινάμε τη διάγνωση επί υποψίας ενδομητρίωσης. Αρκετές φορές όμως οι εστίες ενδομητρίωσης δε φαίνονται υπερηχογραφικά. Η μαγνητική τομογραφία μπορεί ως εξειδικευμένη απεικονιστική μέθοδος να χρησιμοποιηθεί σε αυτή την περίπτωση.
Εάν ο γιατρός βάσει της εμπειρίας του υποπτεύεται την ενδομητρίωση τότε γίνεται έναρξη εμπειρικής θεραπείας. Για να διαγνώσουμε ωστόσο οριστικά την ενδομητρίωση απαιτείται ιστολογικό υλικό για αυτό και εκτελείται η λαπαροσκόπηση.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΩΣΗΣ:
Η ενδομητρίωση οφείλει να θεραπευτεί:
- Επί ενοχλήσεων
- Επί υπογονιμότητας
- Επί οργανικών προβλημάτων
Για να γίνει σωστή επιλογή της κατάλληλης θεραπείας πραγματοποιείται κλινική και απεικονιστική εξέταση της ασθενούς. Αναλόγως διαλέγει ο θεράπων ιατρός ανάμεσα στην ορμονική θεραπεία και στην χειρουργική αντιμετώπιση και ενίοτε γίνεται και συνδυαστική θεραπεία.
Έτσι λοιπόν πόνοι και ενοχλήσεις της περιόδου θα αντιμετωπιστούν αρχικά με ειδική ορμονική θεραπεία. Εάν το κυρίαρχο σύμπτωμα είναι η στειρότητα ή ευρήματα εκτεταμένης ενδομητρίωσης απεικονιστικά, τότε απαιτείται χειρουργείο. Το μεγάλο πρόβλημα της ασθένειας είναι η υποτροπή της. Με την κατάλληλη ορμονική και πιθανόν χειρουργική θεραπεία και με την εμπειρία του εξασφαλίζει ο ιατρός την ελαχιστοποίηση επανεμφάνισης του προβλήματος.
ΟΡΜΟΝΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ:
Στόχος είναι η αμηνόρροια ( σταμάτημα της περιόδου) που επιτυγχάνεται με μικρή δοσολογία ορμονικών σκευασμάτων. Έτσι απενεργοποιούνται οι εστίες ενδομητρίωσης και σταματά η εξέλιξη της νόσου. Η ορμονική θεραπεία συνοδεύεται από μικρά ποσοστά εμφάνισης παρενεργειών.
ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ:
Αυτή έγκειται στη λαπαροσκόπηση με σκοπό την εκρίζωση όλων των εστιών της ενδομητρίωσης.